کد مطلب:94622 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
[صفحه 525] به دادگر و خدای بی مثالی گواهی میدهم كه جز به عدل و انصاف رفتار نمیكند. حاكم است و حكمش در قرآن نیك و بد را از هم جدا فرموده و گواهی میدهم كه محمد بنده فرستاده اوست. پیامبری كه سرور و مفخر آدمیان است. آنگاه كه پاك آفریدگار بی همتا، خلقی را پدید آورد، آن را به دو گروه- نیك و بد- جدا نمود و محمد را در گروه خیر و پاك قرار داد. در اعقابش هیچ زناكاری نبوده و كسی از دودمانش در تبهكاری و گنه پیشگی نجسته است. هوشیار باشید كه كردگار متعال برای عرصه نیكوكاری، ساكنانی و برای كاخ حق و عدالت، ستونهائی و برای فروغ تابناك طاعت و بندگی، بینندگان و دل به ایمان سپردگانی، قرار داده است. هر بار كه او را شكر و طاعت كنید، از لطف و یاری ذات پاك مهربانش بهره مند میگردید. زبانها را گویا و دلها را براستی و حق آگاه میسازد. شخص بی نیاز را چنین شكر و طاعتی، قناعت سرشار می بخشد و بیمار روح، طبیب حبیب می یابد [صفحه 526] بدانید، بندگان خاص خدا هستند كه محافظ علم خدا می باشند. اینان هستند كه چشمه های لایزال آن علم را جاری میسازند. بیاری هم قیام می كنند و با چشمانی كه همه سرشار از دیدن دوست است، یكدیگر را دیدار مینمایند و از جام و سرچشمه تشنگی زدای حكمت و معرفت، به هم مینوشانند شرك و تردید و ریب و ریا در وجود پاكشان راه نیابد و سپاه غیبت و بد گوئی بسویشان نتازد. آری با چنین صفات و اوصاف و خلق و خوی نیكو، خداوند مهربان، گل وجودشان را سرشته است و بدینسان، با سرشتی همه لبریز از مهر و ایمان، با هم دوستی و آمیزش می كنند. آنان همچون پاكترین دانه هائی هستند كه هر كس از آنان ثمر گیرد، پاك و تطهیر میگردد و آنچه ناپسند و بی ثمر است، از وجودشان به دور ریخته می شود. پس سزاست كه هر كسی با چنین صفات و اوصاف پسندیده، شرف و قدر یابد و پیش از رسیدن روز رستاخیز، از كردار زشت، خود را پرهیز دهد. چنین پاك مردی، باید كوتاهی ایام و درنگ زودگذر این دنیا عدار و ناپایدار را در نظر آورد تا اینكه این ویرانه سرایش، به كاخهای با شكوه و جاویدان مبدل گردد. چنین مومنی باید برای آن سرا و بخاطر آنچه كه میداند برای آنجا لازم و واجب است، در كردار نیك بكوشد. خوشا بحال پاكدلان مومنی كه از پیشوای بر حق خود پیروی میكنند و خوشا بحال آگاه دلانی كه از آنچه آنان را به فتنه و فساد و تباهی میكشد، دوری میگزینند و با چشمی بینا، بدنبال دانایان راه یافته میروند و از راهنمائی آنان بهره ور میگردند و رستگاری می یابند. مومنانی كه شتابان، رو به كردار نیكو می نهند و پیش از آنكه این روزنه های امید و درهای توبه و مغفرت بسته شود، بر گنبهان خود استغفار كرده و بخشش می طلبند و از خطا اجتناب می كنند. براستی برای چنین مردمی، راه آشكار هدایت هموار است و مقیم طریق حقیقت اند
صفحه 525، 526.